
طلب حاجت از ائمه
یا امیرالمومنین یا ذالنعم یا امام المتقین یاذالكرماننا جئناك فى حاجاتنا لاتخیبنا و قل فیها نعم
یا امیرالمومنین یا ذالنعم یا امام المتقین یاذالكرماننا جئناك فى حاجاتنا لاتخیبنا و قل فیها نعم
هندی پناهنده به قبر مطهر حضرت امیرالمؤمنین(ع) شد و گفت یا علی(ع) من برای اقامت نزد قبر شما ترك وطن و آسایش نموده و الان هم شاهدی برای گرفتن امانتم ندارم...
در تمام سال هیچ شبی به فضیلت شب قدر نمی رسد و عمل در آن بهتر از عمل در هزار ماه است.
نامش حسن، کنیه وی ابومحمّد و القابش صامت، زکی، خالص، نقی، هادی، رفیق است او در بین شیعیانش به ابن الرضا (امام هشتم شیعیان) معروف بود. وی همانند پدرش لقب عسکری داشت و این لقب از عسکر سامرا گرفته شدهاست.[2]
ابو عبدالله، جعفر بن محمد الصادق معروف به جعفر صادق، امام ششم شیعیان که آنها از وی با عنوان امام جعفر صادق یاد میکنند. وی فرزند محمد باقر و امفروه است. او در ۱۷ ربیعالاول ۸۳ هجری قمری (۷۰۲-۷۰۳ میلادی[1]) در مدینه بدنیا آمد. او توسط منصور دوانیقی، خلیفه عباسی مسموم شد و در ۲۵ شوال ۱۴۸ هجری قمری در سن ۶۵ سالگی در مدینه درگذشت. او بیشترین سال عمر را در میان یازده امام اول شیعیان داشتهاست. محل دفن وی کنار قبر پدرش در قبرستان بقیع شهر مدینهاست.[2]
این مقاله دربارهٔ اعتقاد به مهدی در نزد شیعهٔ دوازدهامامی است. برای اعتقاد مسلمانان به مهدی، مهدی را ببینید.
امام شیعه
محمد بن حسن
نقش امام دوازدهم شیعه
نام محمد بن حسن
کنیه ابوالقاسم، احمد و ...[1]
لقب(ها) حجت، مهدی، قائم، بقیةالله، حجةالله، صاحبالزمان، المنتظَر، غائب، صاحبالأمر، ولی عصر، منصور، منتقم و ...[2]
زادروز نیمهٔ شعبان سال ۲۵۵ یا ۲۵۶ هـ. ق. (۸۶۹ م).[3][4] برابر با دوشنبه، ۸ مرداد ۲۴۸ شمسی (سال کبیسه)
زادگاه سامرا[5]
امام شیعه
حسین بن علی
نقش سومین امام شیعیان
نام حسین بن علی
کنیه اباعبدالله
لقب(ها) ثارالله، سیدالشهداء، سید شبابِ اهلِ الجنه، الرشید، الطیب، السید، السبط
زادروز ۳ شعبان سال چهارم پس از هجرت
زادگاه مدینه
درگذشت ۱۰ محرم سال ۶۱ پس از هجرت
(برابر ۲۰ مهر سال ۵۹ خورشیدی)
مدفن حرم امام حسین، کربلا، عراق